NASA wprowadziła śpiwór, który zachowuje wizję astronautów
Agencja kosmiczna NASA opracowała śpiwory, które mogą rozwiązać problemy ze wzrokiem u astronautów.
Konstrukcja wyposażona jest w specjalną technologię, która reguluje wypływ płynu z głowy do kończyn. Pozwala to na zmniejszenie nacisku na mózg.
Aby skorzystać z takiego worka, astronauta wystarczy położyć się na łóżku i umieścić dolną połowę ciała w śpiworze. Urządzenie zaczyna działać od momentu włączenia i funkcjonuje do momentu wyłączenia.
Problemem, z którym borykają się astronauci, jest upośledzenie wzroku. Rzeczywiście, z powodu braku grawitacji, płyn gromadzi się w pobliżu gałek ocznych: osłabia nerwy wzrokowe, zmniejsza czujność i koncentrację na przedmiocie. Naukowcy nazywają ten stan zespołem nerwowo-ocznym.
Na Ziemi problem ten rozwiązuje działanie grawitacji. W końcu płyn w ciele naturalnie opada na nogi. I nie daje zwiększonego obciążenia, jak to ma miejsce w kosmosie, na górnej części ciała.
W tej chwili testy rozwojowe są na ukończeniu. Do tej pory zdało je 10 osób, a wyniki są całkiem udane. Ale nie jest jeszcze jasne, ile czasu astronauta powinien codziennie spędzać w takiej torbie. Nie jest też jasne, czy spać w nim powinni wszyscy, czy tylko ci, którzy mają predyspozycje do ww. syndromu.
Badania i testy problemów zdrowotnych astronautów są dokumentowane w czasopismach. Informacje o takich wydarzeniach można znaleźć w sekcji Literatura witryny OXO.
Konstrukcja wyposażona jest w specjalną technologię, która reguluje wypływ płynu z głowy do kończyn. Pozwala to na zmniejszenie nacisku na mózg.
Aby skorzystać z takiego worka, astronauta wystarczy położyć się na łóżku i umieścić dolną połowę ciała w śpiworze. Urządzenie zaczyna działać od momentu włączenia i funkcjonuje do momentu wyłączenia.
Problemem, z którym borykają się astronauci, jest upośledzenie wzroku. Rzeczywiście, z powodu braku grawitacji, płyn gromadzi się w pobliżu gałek ocznych: osłabia nerwy wzrokowe, zmniejsza czujność i koncentrację na przedmiocie. Naukowcy nazywają ten stan zespołem nerwowo-ocznym.
Na Ziemi problem ten rozwiązuje działanie grawitacji. W końcu płyn w ciele naturalnie opada na nogi. I nie daje zwiększonego obciążenia, jak to ma miejsce w kosmosie, na górnej części ciała.
W tej chwili testy rozwojowe są na ukończeniu. Do tej pory zdało je 10 osób, a wyniki są całkiem udane. Ale nie jest jeszcze jasne, ile czasu astronauta powinien codziennie spędzać w takiej torbie. Nie jest też jasne, czy spać w nim powinni wszyscy, czy tylko ci, którzy mają predyspozycje do ww. syndromu.
Badania i testy problemów zdrowotnych astronautów są dokumentowane w czasopismach. Informacje o takich wydarzeniach można znaleźć w sekcji Literatura witryny OXO.
